برای اینکه با مفهوم هوش مصنوعی بهتر آشنا شویم، بهتر است در مرحله نخست تاریخچه هوش مصنوعی را بررسی کنیم. جوایز مهم در این حوزه، فعالیت‌ها و دانشمندان این حوزه به شناخت بهتر و بیشتر ما در درک هوش مصنوعی کمک به سزایی می‌کند. مهم ترین جایزه،جایزه تورینگ است، جایزه ای که از طرف انجمن‌های محاسباتی ACM به افرادی که بیشترین سهم و نقش را درزمینه کامپیوتر داشته باشند اهدا می‌شود. ازآنجایی‌که جایزه نوبل درزمینه کامپیوتر وجود ندارد، این جایزه بسیار ارزشمند است. حامیان مالی این جایزه هم شرکت گوگل و اینتل هستند.
در سال 1969 ماروین مینسکی و در سال 1971 جان مکارتی برای تعریف هوش مصنوعی توانسته‌اند جایزه تورینگ را دریافت کنند.
در سال 1994 نیز ادوارد فیگنباهم و راج ردی برای توسعه سیستم‌های خبره توانسته‌اند این جایزه را کسب کنند. در سال 2011 جودیا چرل برای توسعه روش‌های استدلال احتمالی توانسته است جایزه تورینگ را دریافت کند.
در سال 2019 یاشویا بنجیا و جفری هندتون و یان لکان برای اینکه بیشترین نقش و سهم در یادگیری عمیق در حوزه شبکه‌های عصبی را داشتند و توانستند آن را به یک بخش مهم در محاسبات مدرن تبدیل کنند، این جایزه را دریافت کردند.
تولد هوش مصنوعی: (1943-1956)
اولین قدم‌ها در هوش مصنوعی مربوط به تحقیقات وارن مکالک و والتر پیتس است. آن‌ها در سال 1943 سعی کردند یک سیستم عصبی و به‌طور خاص نورون‌های مغز انسان را به سبک ریاضیات مدل‌سازی کنند. ازآنجایی‌که یادگیری انسان از همین نورون‌های مغزی به دست می‌آید، آن‌ها سعی کردند یک مدل ریاضی برای یادگیری بهتر و شبیه‌تر به یادگیری انسان به وجود بیاورند. در این مدل آن‌ها از سه فرضیه و دانش استفاده کردند:
- دانش در مورد فیزیولوژی اساسی و عملکرد سلول‌های عصبی مغز
- تحلیل رسمی از منطق گزاره‌ای
- تئوری محاسبه تورینگ
آن‌ها مدلی از نورون‌های مصنوعی پیشنهاد کردند که در آن هر نورون روشن یا خاموش توصیف می‌شد و کمی بعد مدل فیزیکی آن را هم ساخته شد. آقای ماروین مینسکی و دین ادموند در سال 1951 یک سیستم فیزیکی شبکه‌ای از نورون‌های مصنوعی به اسم SNARC را ساختند؛ اما در آن زمان همچنان تئوری آقای تورینگ (1950) در صدر نظریات قرار داشت.
از دیگر فعالیت‌های تاریخی در این دوره مربوط می‌شود به آقای نیوول و سیمون که آن‌ها مورد سیستم اثبات ریاضی به نام نظریه‌پرداز منطقی را ارائه دادند. آن‌ها مدعی شدند که یک برنامه کامپیوتری اختراع کردند که قادر به تفکر غیر عددی است و درنتیجه آن، مسئله ذهن را حل می‌کند. اگرچه در آن زمان مطبوعات خیلی به این مقاله روی خوش‌نشان ندادند و اهمیت کمی برای آن قائل شدند.
شوق زودهنگام و انتظار اولیه (1952-1969)
دوره‌ای که دانشمندان به هوش مصنوعی علاقه بیشتری نشان دادند و اختراعات جدید و بهتری ارائه شد. ساخت ماشین‌هایی که محاسبات انسانی و فوق انسانی را انجام می‌دادند از اختراعات این دوره به‌حساب می‌آید. ازجمله کارهایی که در این دوره بسیار درخشان شد فعالیت آقای سایمون و نیوول بود. آن‌ها موفقیت خودشان را حل مسئله عمومی یا GPS را پیگیری کردند. این برنامه از ابتدا برای تقلید از انسان خلق‌شده بود.GPS یک برنامه کامپیوتری بود که به تقلید از انسان می‌توانست بعضی از مسئله‌ها و معماها را حل بکند و اولین تلاش برای رسیدن به تفکر انسان گونه بود. فرضیه طراحان این برنامه این بود که هر سیستمی اعم از انسان یا ماشین هوشمند باید بر اساس استفاده از ساختار داده‌ها متشکل از نمادها عمل بکند.
در تابستان 1956 یک کارگاه با نام دارت موس به نمایندگی آقای جان مک کارتی برگزار شد. در این کارگاه 11 نفر از دانشمندان در حوزه هوش مصنوعی گرد هم آمدند و این اولین باری بود که نام هوش مصنوعی ساخته شد و به زبان آمد.
